سیستم های غذایی تغییر یافته، ایجاد یک زنجیره ارزش غذایی انعطاف پذیر و پایدار
تاریخ خبر : ۲۰ - تیر - ۱۴۰۳مهرداد مطهری
آمار سازمان ملل متحد نشان می‌دهد جمعیت جهان تا سال 2030 به 8.6 میلیارد نفر خواهد رسید، که این موضوع فشار زیادی بر صنایع کشاورزی و صنایع غذا و نوشیدنی (F&B) ایجاد می‌کند تا عملکرد و بهره‌وری را بهبود بخشند.
امنیت غذایی در دستور کار جهانی کشورهای بزرگ، از جمله منطقه شورای همکاری خلیج فارس (GCC)، قرار دارد. مفهوم امنیت غذایی در پنج سال گذشته تنوع یافته است تا بهبود‌های در بهره‌وری و دسترسی به غذا را برای دستیابی به خودکفایی غذایی شامل شود. دستیابی به امنیت غذایی کاری آسان نیست، زیرا شامل تضمین دسترسی بی‌وقفه به غذاهای ایمن و مغذی می‌شود.
در حالی که کشورهای GCC می‌توانند به عنوان کشورهای امن از نظر غذایی در نظر گرفته شوند، وابستگی‌شان به واردات غذا برای تامین نیازهای مصرفی همچنان یک مسئله بحرانی است که برای دستیابی به خودکفایی غذایی باید حل شود. بازگشت به رونق بخش گردشگری پس از COVID-19، تغییر در ترجیحات مصرف‌کنندگان به سمت گزینه‌های سالم‌تر و گوناگون در غذا، رشد جمعیت، ظهور خدمات غذایی و خرده‌فروشانی که غذاهای جهانی ارائه می‌دهند، و پایداری اقتصادی از عواملی هستند که الگوهای مصرف غذا را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
با تشدید نگرانی‌های جغرافیایی در مورد ناهماهنگی‌های زنجیره تأمین و دشواری در تضمین توازن قیمت، کشورهای GCC باید بر خودکفایی و تأمین داخلی تمرکز کنند تا تأثیر محتمل ناهماهنگی‌ها در تقاضا و عرضه و ناهماهنگی‌های قیمت را کاهش دهند. دستیابی به خودکفایی، محور اصلی برنامه‌های ملی دولت‌های GCC در زمینه غذا و استراتژی‌ها است. برنامه‌هایی مانند استراتژی ملی امارات متحده عربی برای امنیت غذایی سعی دارند تا تولید محلی پایدار برای فعالیت های کشاورزی با تمرکز بیشتر بر کشاورزی شهری و تولید ارگانیک را گسترش دهند.
